Kościół a jedność – konferencja naukowa UPJPII

Obecny rok jest czasem, w którym przeżywamy wiele szczególnych rocznic. Wśród nich znajduje się pięćsetna rocznica reformacji. W związku z obchodami tamtych wydarzeń Katedra Eklezjologii Wydziału Teologicznego UPJPII wraz z Komitetem Nauk Teologicznych Polskiej Akademii Nauk zorganizowali pod patronatem prefekta Kongregacji Nauki Wiary ks. kard. Gerharda L. Müllera konferencję naukową Kościół a jedność. Odbyła się ona 28 lutego 2017r. w Krakowie przy ulicy Bernardyńskiej 3, w auli Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II.

W kongresie wzięło udział wielu wspaniałych teologów, wśród których należy wymienić ks. bpa Grzegorza Rysia, przedstawiciela Metropolity Krakowskiego ks. abpa Marka Jędraszewskiego, który otworzył spotkanie oraz o. prof. Andrzeja Napiórkowskiego, odpowiedzialnego za organizację sympozjum. Pozostali prelegenci reprezentowali inne ośrodki naukowe tj.: Katolicki Uniwersytet Lubelski, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski, Uniwersytet Opolski.

Program forum obejmował referaty przedstawiające m.in. myśl eklezjologiczną reformatorów. Prelegenci skupili się na postulatach Jana Husa, eklezjologii Marcina Lutra, wizji Kościoła Jana Kalwina oraz usprawiedliwieniu jako naczelnym kryterium reformacyjnej odnowy Kościoła. Wśród wielu niewątpliwie ważnych wniosków jeden wydaje się być wyjątkowo ważny. Odnowa Kościoła nie może zostać przeprowadzona przez jednostkę, pojedynczego człowieka. Musi ona być dziełem Kościoła jako wspólnoty. Jedynie wspólnota może odnowić Kościół. Ciężar jaki niesie ze sobą jakakolwiek reforma Kościoła jest nie możliwy do uniesienia przez jedną osobę.

Zadaniem więc poszczególnych członków Kościoła jest podejmować wysiłki związane z odnową, ale tylko i wyłącznie w ramach powołania, którym zostali obdarzeni przez Boga. Tak rozumiana zmiana jest odpowiedzią na Chrystusowe wezwanie do nawracania się. Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie (Mt 4, 17). Równocześnie buduje jedność wspólnoty Kościoła i staje się wezwaniem do ekumenicznego dialogu.

Udział w tak ciekawym i frapującym sympozjum był dla mnie bardzo budujący. Mam nadzieję, że moje doświadczenie podzielają również moi towarzysze, o. Adam i br. Patryk wraz z którymi uczestniczyłem w całym tym wydarzeniu.

Zachęcam wszystkich do refleksji nad zagadnieniem jedności Kościoła i potrzebą nieustannego nawracania się Jego ziemskich członków.

br. Paweł Orzeł CSsR