„Powołanie do kapłaństwa: dar, decyzja, odpowiedzialność” to temat sympozjum naukowego, które zostało zorganizowane przez Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów w Stadnikach. Wydarzenie miało miejsce w Domus Mater w Krakowe, 27 października 2022 roku. Wzięło w nim udział niespełna 70 osób, m.in. klerycy WSD z Poznania, WSD Paulinów, WSD Pallotynów, WSD Sercanów, a także delegaci z naszego Wyższego Seminarium Duchownego im. św. Alfonsa Marii Liguoriego: br. Tomasz Pasieka i br. Hubert Stański. 

        Po przywitaniu zebranych przez ks. dr Dariusza Salamona SCJ, Rektora Seminarium Księży Misjonarzy, jako pierwszy wystąpił ks. dr Andrzej Demitrów z Uniwersytetu Opolskiego. W prelekcji „Jezus Chrystus: pierwszy powołany i powołujący” odwołując się do egzegezy pieśni o Słudze Pańskim podkreślił, że wezwanie Jezusa dokonuje się w osobistym spotkaniu, a szczególnym wymiarem doświadczenia jest słuchanie Słowa Bożego. Drugi wykład zaprezentował ks. dr Marek Dziewiecki z Radomia, pt. „Kultura powołaniowa: jaki styl życia budzi we współczesnym człowieku świadomość powołania”. Ks. Dziwiecki zauważył, ze kultura zależy od właściwej hierarchii i osobistego rozwoju powołania, które składa się z trzech etapów: powołania do człowieczeństwa, do świętości i powołania szczegółowego. Ks. dr Radosław Rybarski z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego przedstawił zagadnienie „Ku integralnemu dojrzewaniu do kapłaństwa: współczesne wyzwania i problemy stojące przed formacją kapłanów i kandydatów do kapłaństwa”, który opierając się o różnego rodzaju wyniki badań psychologicznych zwrócił uwagę na poranienia występujące u młodych ludzi, które – nieprzepracowane – wywołują lawinę problemów i rozbijają duszpasterstwa prowadzone przez nieuporządkowanych kapłanów.

        Po krótkiej przerwie kawowej wystąpił nasz współbrat o. dr Piotr Andrukiewicz CSsR z Barda, poruszajac zagadnienie: „Nowi kapłani dla nowej epoki: wizja kapłana według papieża Franciszka” zwrócił uwagę, że papież postrzega obecne czasy nie jako epokę zmian, lecz zmianę epoki. Jako ostatnia wystąpiła mgr Joanna Dyduch z Jezuickiego Ośrodka Pomocy Psychologicznej i Duchowej „Źródło” w Gliwicach. W swoim wykładzie „Kryzysy i odejścia kapłańskie: przyczyny, problemy, drogi wyjścia”, odwołując się do swojego doświadczenia z psychoterapii księży i kleryków, zauważyła wartość bliskich, przyjacielskich relacji, jako jedną z wielu recept, na wyjście z kryzysów i uchronienia się przed psychicznym upadkiem.

br. Hubert Stański CSsR
Rok IV

Zdjęcia: seminarium.scj.pl

Data 22 października zapisze się złotymi zgłoskami w dziejach naszego zgromadzenia. A to dlatego, że tego dnia 12 redemptorystów hiszpańskich, męczenników z czasu wojny domowej, zostało beatyfikowanych w katedrze Madryckiej. Czterech naszych braci kleryków miało tę niezwykłą możliwość i niewątpliwą radość, uczestniczyć w tych uroczystościach. Byli to: br. Jakub Ciepły, br. Jakub Wiśniowski, br. Bartłomiej Laskowski i br. Stanisław Stańczyk.

Aby godnie uczcić i dobrze przeżyć beatyfikacje, redemptoryści mieszkający w Madrycie zorganizowali specjalne, modlitewne Triduum. Pierwszego dnia wieczorem, tj. w piątek 21 października odbyło się specjalne czuwanie modlitewne, opierające się na czterech elementach: krzyżu, palmie męczeństwa, ewangelii oraz herbie zgromadzenie. Modlitwy prowadziły nas do rozważania męczeńskiej śmierci współbraci, a całość przeplatana była śpiewami Taize. Całość zakończył swoim krótkim przemówieniem ojciec generał Rogerio Gomez.
                Drugi dzień to beatyfikacja. Msza Święta, na której został odczytany dekret beatyfikacyjny (podpisany przez papieża Franciszka), odbyła się o 11. Mszy beatyfikacyjnej przewodniczył kard. Marcello Semeraro, prefekt Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych. Wzięli w niej udział również licznie przybyli redemptoryści na czele z o. Rogério Gomesem, przełożonym generalnym zgromadzenia, a także kapłani diecezjalni, osoby zakonne i świeckie. Obecnych było także ponad 130 krewnych nowych błogosławionych. Na czele polskiej delegacji stał o. Janusz Sok CSsR. Najbardziej wzruszającym momentem był z pewnością ten, w którym rodziny błogosławionych wniosły procesyjnie palmy, symbol męczeństwa, by złożyć je pod obrazem beatyfikacyjnym. Na wszystkich nas moment ogłoszenia naszych współbraci błogosławionymi był niezwykle wyjątkowy i wzruszający.
                Trzeciego dnia, w niedzielę, odbyła się msza dziękczynna za dar błogosławionych współbraci. Przewodniczył jej ojciec generał, a miała ona miejsce w madryckiej parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

Dla nas była to również okazja do spędzenia trochę czasu w Madrycie (zwiedzania), czy też wielu braterskich rozmów z naszymi hiszpańskimi współbraćmi, jak również zarządem generalnym z ojcem generałem i wice generałem na czele. Zostaliśmy przyjęci z niezwykłą życzliwością i braterską miłością. Mimo że wielu z nich widziałem pierwszy raz, każdy z nich był bardzo otwarty i pełny dobroci. Czuliśmy się tak, jakbyśmy byli w domu.
                Dla całej naszej czwórki był to przepiękny czas, w którym było trochę wzruszeń a przede wszystkim myślę dumy z tego, że jest się redemptorystom i ma się takich współbraci. Podziwialiśmy naszych błogosławionych, byliśmy w miejscach gdzie posługiwali. Doświadczyliśmy braterstwa. Był to prawdziwie wspaniały wyjazd.

Br. Stanisław Stańczyk CSsR

W piątek o godz. 18:30 miało miejsce pierwsze czuwanie młodzieżowe z cyklu „Droga wewnętrzna”. U tronu tuchowskiej Pani zebrała się młodzież, która przygotowuje się do Sakramentu Bierzmowania, ale też wychowankowie różnych grup apostolskich i wspólnot działających przy naszej bazylice. Podczas czuwania homilię i konferencję wygłosił o. Paweł Zyskowski CSsR.

Spotkanie rozpoczęło się Mszą Św. wigilijną z uroczystości Św. Jana Pawła II, patrona młodzieży, co doskonale komponowało się z charakterem czuwania. Podczas kazania o. Paweł przypomniał rolę Św. Jana Pawła II i zachęcał do zgłębiania Jego nauki. Kaznodzieja wytłumaczył także Ewangeliczną historię, gdy św. Piotr spotyka Zmartwychwstałego Pana. To podczas tego spotkania pierwszy papież dostał misję opieki nad owczarnią Chrystusa.

Kolejnym punktem spotkania była konferencja. O. Paweł nawiązał do podróży i do doświadczenia pakowania, gdy nie wiemy co zabrać, więc zabieramy wszystko co mamy pod ręką. Przywołując Liturgię Słowa z poprzedniej niedzieli kaznodzieja

mówił o konieczności wytrwałej, nieustępliwej modlitwy i czytaniu Pisma Św. Opowiedział także o obowiązku głoszenia Chrystusa swoim przykładem życia, aby głosić w porę i nie w porę. Mówił także o konieczności przyznawania się do wiary i do Chrystusa, aby „na końcu czasu Syn Boży znalazł wiarę na świecie”.

Po skończonej konferencji młodzież została zaproszona na agapę do klasztoru Redemptorystów. Podczas poczęstunku mieliśmy okazje porozmawiać i poznać się bliżej. Był to dobry czas powrotu do normalności po ciężkim czasie wyizolowania podczas pandemii.

Zwieńczeniem czuwania była adoracja Najświętszego Sakramentu. Podczas spotkania z Chrystusem Eucharystycznym mogliśmy w ciszy porozmawiać z Nim i oddać Mu to wszystko, co przeżywaliśmy.

Bogu niech będą dzięki za ten czas i spotkanie. Zapraszamy na kolejne spotkania z cyklu „Droga Wewnętrzna”, które odbywają się w każdy 3. piątek miesiąca.

W sobotę 15 października wyjechaliśmy całą wspólnotą seminaryjną na „Terezjankę”, czyli krótką wycieczkę wypoczynkową ku czci św. Teresy z Avila. Święta w sposób szczególny była czczona przez naszego założyciela – św. Alfonsa de Liguori. Rozpoczęliśmy ten dzień od mszy świętej w naszej kaplicy zakonnej, a po śniadaniu wyruszyliśmy samochodami na zwiedzanie.

Pierwszym naszym celem była kopalnia soli w Bochni. Szybem Campi zjechaliśmy na 212 metrów poniżej poziomu ziemi. Następnie mieliśmy okazję przejechać się kolejką podziemną oraz poznać historię bocheńskiej kopalni poprzez animacje multimedialne. Nasz przewodnik w ciekawy sposób przekazywał nam jak wyglądała praca w kopalni, opierając się na własnym doświadczeniu (sam kiedyś był górnikiem). Mogliśmy zobaczyć, jak wyglądały np. stajnie dla koni, które pracowały pod ziemią, bałwany soli (czyli ok. 500-kilogramowe bryły solne w formie walca), czy koło wodne do odprowadzania solanki z korytarzy. Na szczególną uwagę zasługuje tu informacja, że ze względu na duże pokłady soli i niezwykle istotną rolę w ówczesnym państwie, Bochnia otrzymała od księcia Bolesława Wstydliwego prawa miejskie już w 1253 roku, czyli o 4 lata wcześniej niż Kraków, który był siedzibą księcia.

Po zakończonym zwiedzaniu mieliśmy możliwość ujrzeć wielką maszynę parową. To ona przed laty napędzała windę szybu Campi (do dziś jest ona sprawna). W następnej kolejności udaliśmy się do bazyliki św. Mikołaja na krótką modlitwę, a stamtąd poszliśmy na smaczny obiad.

Z Bochni pojechaliśmy do Oświęcimia, do obozu koncentracyjnego Auschwitz. Po uporaniu się z kontrolą osobistą rozpoczęliśmy eksploracje tego jakże ważnego dla Polski i świata muzeum. Wraz z przewodnikiem, który często przedstawiał nam różne interesujące szczegóły i chętnie odpowiadał na nasze pytania, przeszliśmy przez główne ekspozycje byłego obozu. Przedstawione tam liczby oraz wiele rzeczy osobistych więźniów, które przetrwały wojnę, zrobiły na nas ogromne wrażenie. Zobaczyliśmy również wybrane zdjęcia więźniów, baraki oraz cele, między innymi celę głodową (to w niej zmarł św. Maksymilian Maria Kolbe). Pod ścianą egzekucyjną odmówiliśmy modlitwę za zmarłych na terenie obozu, a po zakończeniu zwiedzania przejechaliśmy kilka kilometrów do obozu Auschwitz II-Birkenau. Tu mogliśmy się przekonać jak wielki obszar zajmował ten obóz (miało to być ok. 175 hektarów), jak wyglądała rampa, na której dokonywała się selekcja więźniów oraz jakie warunki tam panowały.

Z pewnością była to niesamowita lekcja historii, która pozostanie z nami na długo. Zarówno kopalnia w Bochni, która pełniła niezwykle ważną rolę w rozwijającym się państwie polskim, jak i obóz w Oświęcimiu, który stał się pamiątką wszystkich ginących niewinnie w czasie II wojny światowej, są miejscami, do których warto wracać pamięcią, i jestem pewien, że poszerzyły one naszą wiedzę o cenne wartości.

br. Szymon Niziołek CSsR – rok I

W sobotę, 8 października 2022 roku, czterech alumnów VI roku Wyższego Seminarium Duchownego Redemptorystów przyjęło święcenia diakonatu z rąk ks. bp. Szymona Stułkowskiego – biskupa pomocniczego Archidiecezji Poznańskiej.  Dzień ten rozpoczął się od uroczystej Jutrzni w seminaryjnej kaplicy pod przewodnictwem o. Macieja Sadowskiego CSsR – rektora WSD Redemptorystów w Tuchowie. Kandydaci do święceń złożyli wyznanie wiary i otrzymali pobłogosławione księgi Liturgii Godzin.

Następnie, przy pięknej pogodzie, o godzinie 11:00 na dziedzińcu Bazyliki Matki Bożej Tuchowskiej, rozpoczęła się Eucharystia, podczas której nasi bracia: Robert Borzyszkowski, Piotr Czechowicz, Dominik Król i Almar Suchan otrzymali łaskę święceń diakonatu. W swojej homilii ksiądz biskup przedstawił radości i trudy drogi, którą wybrali przyszli diakoni. Zachęcał ich, aby w swoim życiu zawsze szukali ubogich i sami do nich wychodzili, oraz aby przez przysięgę celibatu tym bardziej stawali się ojcami duchowymi dla ludzi, którym będą posługiwać. Bp Stułkowski zwrócił także uwagę na to, że rozpoczynają swoją karierę w Kościele, ale prowadzi ona w dół – do coraz większej służby. „Sami znajdźcie sobie taką przestrzeń, żeby biblijnie doświadczyć tego, do czego zostało powołanych pierwszych siedmiu diakonów. Was jest czterech, więc tym bardziej intensywnie musicie w tym względzie pracować, bo jeszcze musicie tych trzech zastąpić” – mówił biskup. Następnie miały miejsce obrzędy święceń. Najpierw kandydaci zadeklarowali chęć ich przyjęcia oraz złożyli stosowne przyrzeczenia, klękając przed biskupem i wkładając swoje ręce w jego ręce. Następnie cały lud zgromadzony na dziedzińcu Bazyliki modlił się za przyszłych diakonów Litanią błagalną do Wszystkich Świętych, podczas gdy kandydaci leżeli krzyżem. Po litanii biskup wygłosił modlitwę święceń i po kolei nałożył ręce na naszych czterech współbraci.

Na zakończenie obrzędów biskup przekazał nowym diakonom księgę Ewangelii , a także pocałunek pokoju. Pod koniec Eucharystii przełożony Prowincji Warszawskiej Redemptorystów o. Janusz Sok CSsR podziękował biskupowi Stułkowskiemu za przybycie do Tuchowa i udzielenie święceń, a przy okazji również za ciepłe przyjęcie redemptorystów w archidiecezji, gdzie od 1 sierpnia bieżącego roku rozpoczęli posługę przy parafii Opatrzności Bożej w Poznaniu. Głos zabrali także nowo wyświęceni diakoni, którzy dziękowali Bogu za dar powołania, księdzu biskupowi za udzielenie im święceń oraz wygłoszone Słowo Boże, swoim wychowawcom za prowadzenie przez 6 lat w seminarium, oraz wszystkim gościom za przybycie. Uroczystości zakończyły się obiadem w jadalni pielgrzyma tuchowskiego klasztoru. Naszych nowych diakonów polecamy Waszej modlitwie.

br. Jakub Stanisz CSsR, rok I