Dzień skupienia z Ikoną Miłości

W sobotę, 18 stycznia 2025 roku, we wspólnocie naszego Seminarium przeżywaliśmy dzień skupienia, który pod przewodnictwem o. Tomasza Jaworczaka CSsR – duszpasterza w naszej krakowskiej parafii – poświęciliśmy się tematowi symboliki, znaczenia i przesłania „Ikony Miłości”, czyli Ikony Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy.


O. Tomasz, wprowadzając nas do rozważań nad tajemnicą tej niezwykłej Ikony, podkreślił, że jest to dzieło powstałe z natchnienia Ducha Świętego, którego głównym źródłem jest Słowo Boże. Złoto, które wypełnia całą Ikonę, symbolizuje chwałę Ojca Niebieskiego – rzeczywistość pozaziemską, w której jest wieczne szczęście, do którego wszyscy jesteśmy powołani.


Maryja swoim niezwykłym wzrokiem obejmuje każdego człowieka i mocno pragnie pociągnąć go do swojego Syna, a przez Niego do Boga Ojca, co sugeruje Jej wyciągnięta dłoń, wskazująca na postać młodego Jezusa. Z kolei Chrystus trzyma dłoń swej Matki w kapłańskim geście nałożenia rąk, który jest używany przez szafarzy podczas każdego sakramentu. To niewątpliwie mówi o wielkiej Misji Jezusa Chrystusa na ziemi dla zbawienia świata… Umieszczone Archanioły trzymają narzędzia Męki Pańskiej, które przypominają, co Bóg przez swojego Wcielonego Syna dokonał z miłości swojej do każdego człowieka… A dokonał dzieła swego obfitego Odkupienia, dzięki któremu możemy wszyscy czerpać w życiu sakramentalnym.


Ojciec Tomasz, podczas konferencji, zwracał uwagę na niektóre aspekty teologicznego przesłania Ikony Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Stwierdził, że jest to przede wszystkim Ikona, opisująca jak wielką miłością obdarzył nas Ojciec – posłał swojego Syna w ludzkim ciele, narodzonego z Maryi Dziewicy, aby „swoim ubóstwem każdego człowieka ubogacić” (por. 2 Kor 8) i uczynić uczestnikiem swojej (pełnej złota) chwały…


Dziękujemy Ojcu Tomaszowi za ten wspólny czas skupienia, który poświęciliśmy Ikonie Miłości – szczególnie ważne dla nas, redemptorystów, ponieważ mamy być szczególnymi krzewicielami kultu tej Ikony. Dziękujemy również Ojcu Eugeniuszowi Karpielowi CSsR, który wręczył każdemu z nas Ikonę Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Oby służyła nam w codziennym realizowaniu swojego redemptorystowskiego powołania dla głoszenia zbawiennej miłości Najświętszego Odkupiciela do każdego z nas!

Patryk Czajkowski CSsR

Spędzić czas przy szopce

Czas Adwentu to okres przygotowania do Bożego Narodzenia. My jako seminarium zakończyliśmy go w bardzo konkretny sposób- poprzez dzień skupienia. Całą sobotę, 21 grudnia, przeżyliśmy w duchu modlitwy i medytacji. Choć dzień skupienia rozpoczęliśmy już w piątek wieczorem, od całonocnej adoracji Najświętszego Sakramentu.

Naszym duchowym przewodnikiem w tym dniu był o. Albert Kogut OFM, który głosił nam konferencje oraz przybliżał nas do nadchodzących świąt. Głównym tematem tego dnia skupienia było Boże Narodzenie, chociaż ojciec podszedł dosyć niekonwencjonalnie do tego tematu.W pierwszej części swoich konferencji skupił się na Adwencie, pytając nas o sens tego okresu oraz o to, czy potrafimy na coś oczekiwać. W drugiej konferencji mówił nam o postaci św. Franciszka i na jego pobożności Eucharystycznej, dając nam również wiele wskazówek jak ową pobożność rozwijać. Skupił się również na samym wydarzeniu szopki, którą w miejscowości Greccio stworzył św. Franciszek.

Sam dzień skupienia był dla nas nie tylko czasem słuchania konferencji, ale także modlitwy wspólnotowej i indywidualnej. Mam nadzieję, że dzięki niemu uda nam się jeszcze głębiej przeżyć tegoroczne Boże Narodzenie, bardziej zrozumieć miłość Boga do każdego człowieka, która w tym wydarzeniu się objawiła.

Stanisław Stańczyk CSsR

Świętowanie w Toruniu

W piątek, 6.12.2024 r. wyjechaliśmy do Torunia, by dzień później uczestniczyć w obchodach 33 rocznicy założenia Radia Maryja. Tego samego dnia wieczorem uczestniczyliśmy w rubrykach na Arenie Toruń, gdzie miały się odbyć główne wydarzenia związane z rocznicą. Tego samego dnia bracia Stanisław Stańczyk CSsR i Krystian Grabowski CSsR wzięli udział w programie ‚Westerplatte Młodych’ emitowanym na antenie Telewizji Trwam oraz Radia Maryja, razem z chłopakami z „powołaniówki”. Mówili o nadziei powołania oraz opowiadali o misji naszego Zgromadzenia.

Następnego dnia ok. godz. 10:00 część z nas była już na miejscu. Bracia z redakcji „Rodziny Odkupiciela”, a także kilku innych pomagało rozprowadzać nasz seminaryjny kwartalnik wśród pielgrzymów przybyłych na obchody. Część z nas również miała posługi liturgiczne na nabożeństwie o godz. 12:00 oraz na Mszy Świętej o godz. 15:30. Mszy Świętej przewodniczył i kazanie wygłosił metropolita krakowski, Ks. Abp. Marek Jędraszewski. Podczas Eucharystii o. diakon Łukasz Malinowski CSsR śpiewem proklamował Ewangelię, co nadało Liturgii wyjątkowy, podniosły charakter. Poruszał kwestie związane z wolnością i prawdą, często powołując się na nauczanie św. Jana Pawła II. Oczywiście nie zabrakło także słynnej piosenki „Abyśmy byli jedno”, przy której serca kilku tysięcy osób, kołyszących się w rytm melodii, napełniły się radością i poczuciem wspólnoty.

Następnego dnia część z nas uczestniczyła we Mszy Świętej o godz. 9:30 w kościele pw. św. Józefa w Toruniu, natomiast część w Eucharystii o godz. 10:00 w Sanktuarium Gwiazdy Nowej Ewangelizacji. Po niej udaliśmy się na miejsce, gdzie został porwany bł. ks. Jerzy Popiełuszko. Następnie pojechaliśmy do muzeum poświęconego pamięci ks. Jerzego. Ostatnim wspólnym punktem w Toruniu był obiad, po którym wyruszyliśmy do Krakowa. Jeszcze będąc w Toruniu, ekipa podróżująca busem zatrzymała się przy budynku Radia Maryja, by pomodlić się w kaplicy.

Był to dla nas intensywny, ale piękny czas, w którym mogliśmy spędzić czas z ludźmi zaangażowanymi w „Katolicki Głos w Twoim Domu” oraz z modlącymi się za nas. Niewątpliwie wiele zebraliśmy ze sobą, tego duchowego. Jakże pięknie, gdy spotykamy się na wspólnym świętowaniu, nie tylko odświętnie.

Piotr Malesa CSsR

Bezpieczeństwo

W czwartek (28.11) w parafii przy naszym Seminarium odbyło się kolejne czuwanie z cyklu: „Błogosławieni czyli jacy?”. Tematem tego spotkania było bezpieczeństwo i poświęcone było pierwszemu błogosławieństwu: „błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie”. Gościem tego spotkania był o. Jacek Wolan SP, pijar.


W homilii Mszy Św. o. Jacek nawiązując do Ewangelii zadał obecnym pytanie: Czy w ogóle ludzie się jeszcze boją o swoje zbawienie, czy boimy się Boga? Mówił też, że tak jak nauczyciele przypominają uczniom o maturze i egzaminach nie po to, aby ich wystraszyć, ale po to, by ich zmotywować. Tak samo Chrystus nie opowiada tych historii o końcu świata po to, aby nas straszyć klęskami naturalnymi, żywiołami czy wojnami, ale po to, aby nas zmotywować i zachęcić do pracy nad własnym zbawieniem.
Po Mszy Św. o. Jacek wygłosił konferencje, którą podzielił na dwie części. Na początku ogólnie powiedział o tym błogosławieństwie. Pokazał różnice między niektórymi Ewangeliami, a także zwrócił uwagę na to, że Pismo Święte częściej mówi o tym ubóstwie ekonomicznym. Chrystus w tym błogosławieństwie wskazuje na większą rzeczywistość niż tylko na ubóstwo materialne. „Jeśli jest jakaś uboga sfera we mnie, to to błogosławieństwo jest dla mnie”. Pod koniec pierwszej części zadał zgromadzonym pytanie: Z jakim ubóstwem przychodzisz na to spotkanie, czego Ci brakuje? „Nie po to aby zawstydzać, obrażać czy demaskować, ale tylko wtedy kiedy to sobie uświadomisz, będziesz odbiorcą tego błogosławieństwa”.


Drugą część o. Jacek poświęcił bezpieczeństwu. Powiedział, że Ewangelia zachęca nas do rozpoznawania prawdy w naszych sercach, aby zobaczyć w czym upatrujemy bezpieczeństwo w naszym życiu. „Ubóstwo w Duchu” łączy się z poczuciem bezpieczeństwa. Ktoś kto jest ubogi nie ma pełnego poczucia bezpieczeństwa. Może jest to czas aby zobaczyć że czegoś mi brakuje, po to aby prosić Boga o pomoc. O. Jacek odwoływał się również do swojej profesji zakonnej, w której czuje że nic mu nie brakuje. Jak sam to określił, jest to dziwne poczucie bezpieczeństwa: „Mam dach nad głową, mam co zjeść, mam pole do działania”. Z drugiej strony ojciec Jacek ma poczucie tego, że to nic nie zależy do niego, dlatego jest to dziwne poczucie bezpieczeństwa. Nie chodzi tylko o demonstracje ubóstwa, ale o wolność w Bogu, o świętą obojętność. Podzielił się także swoim doświadczeniem związanym z wojną na Ukrainie. „Brak poczucia bezpieczeństwa podczas tej wizyty zrodził we mnie jeszcze większe poczucie że nic ode mnie nie zależy, że wszystko zależy od Boga. I tak naprawdę to jest nasze ubóstwo, to jest nasza nagość” – zakończył konferencję o. Jacek.


Czuwanie zakończyliśmy adoracji Najświętszego Sakramentu. Podczas modlitwy mogliśmy oddać Chrystusowi wszystkie nasze miejsca, które są jeszcze ubogie, aby On je przemieniał i uświęcał.

Kacper Grabowski CSsR

Dzień z Janem Chrzcicielem

W sobotę, 23 listopada, w naszym seminarium odbył się dzień skupienia, który poprowadził o. Stanisław Paprocki, socjusz prefekta. Głównym tematem dnia była postać św. Jana Chrzciciela.

Dzień rozpoczął się wspólną jutrznią, na której o. Stanisław wprowadził nas w tematykę dnia. W swoich konferencjach ukazywał Jana Chrzciciela jako proroka, który całym swoim życiem wskazywał na Chrystusa. Podkreślił jego rolę jako „głosu wołającego na pustyni”, przygotowującego lud na przyjście Zbawiciela.

Tego dnia mieliśmy okazję, rozważać Słowo Boże metodą skrutacji – dla niektorych nowej, dla niektórych już znanej. Nie zabrakło również czasu na osobistą modlitwę. Była to okazja do głębszej refleksji nad treściami poruszonymi podczas konferencji oraz do duchowego wyciszenia. Dzień zakończyliśmy I nieszporami z Uroczystości Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata.

Dzięki głębokim i przemyślanym refleksjom o. Stanisława, dzień skupienia okazał się cennym czasem odnowy duchowej i formacyjnej. Postać św. Jana Chrzciciela, jego odwaga i pokora, stały się dla nas źródłem inspiracji na drodze kapłańskiej i zakonnej.

Krystian Grabowski CSsR

Marszu ku wolności!

W sobotę wieczorem, w pełnym składzie, z ojcem Wacławem wyruszyliśmy w podróż do Warszawy. Dotarliśmy na miejsce późno w nocy. W niedzielę odbyła się niedziela powołaniowa, w trakcie której, pod koniec Eucharystii, dziękowaliśmy wszystkim obecnym za ich modlitwę i wsparcie. Czas spędzony tam był bardzo owocny, ponieważ mieliśmy okazję poznać nowych ludzi i porozmawiać z nimi. Dodatkowo rozprowadzaliśmy nasz biuletyn, „Rodzina Odkupiciela”, który pozwala osobom bliżej poznać naszą wspólnotę oraz śledzić nasze działania.

Po południu część z nas udała się do centrum, by lepiej poznać Warszawę. W mieście zauważyć można było przygotowania do nadchodzącego Dnia Niepodległości. Natomiast dwóch braci pojechało z ojcem Markiem Kotyńskim CSsR do Mińska Mazowieckiego na film „Dla pokoju”. Po projekcji odbyła się krótka dyskusja na temat filmu.

Kolejny dzień zaczęliśmy od jutrzni ze wspomnienia św. Marcina z Tours, patrona dnia. Głównym celem naszej wizyty w Warszawie był udział w Marszu Niepodległości, dlatego po obiedzie wyruszyliśmy pod Pałac Kultury i Nauki. Był to piękny czas, w którym razem z tysiącami innych ludzi świętowaliśmy Dzień Niepodległości. Śpiewaliśmy pieśni patriotyczne, modliliśmy się za naszą Ojczyznę i poległych bohaterów walczących o jej wolność. Marsz zakończył się pod Stadionem Narodowym. Cieszymy się, że mogliśmy spędzić ten ważny dzień w takim gronie.

Karol Rzeźnik CSsR

Nasza Terezjanka

W piątek popołudniu wyjechaliśmy do Wrocławia, skąd następnego dnia o 6 rano spod katedry wrocławskiej wyruszyliśmy do Trzebnicy, do grobu Św. Jadwigi Śląskiej. W naszej grupie “Redemptor”, prowadzonej przez duszpasterza akademickiego o. Pawła Zyskowskiego CSsR, byli również pielgrzymi z innych parafii we Wrocławiu, a nawet z innych państw – z Ukrainy i Kamerunu. Razem z nami pielgrzymowały także siostry służebniczki śląskie. Po drodze śpiewaliśmy, modliliśmy się, wysłuchaliśmy konferencji ojca prefekta Wacława Zyskowskiego CSsR odnośnie nadchodzącego roku jubileuszowego oraz o nadziei chrześcijańskiej, a także zawiązywaliśmy wspólnotę. O godzinie 16.30 uczestniczyliśmy w Eucharystii pod przewodnictwem abpa Tadeusza Wojdy, przewodniczącego KEP.

Po skończonej Mszy Świętej wyjechaliśmy do Głogowa, aby następnego dnia uczestniczyć w obchodach jubileuszu stulecia przybycia redemptorystów do Głogowa. Wzięliśmy udział w uroczystej Eucharystii o godzinie 12.30, sprawowanej pod przewodnictwem biskupa ordynariusza diecezji zielonogórsko-gorzowskiej Tadeusza Lityńskiego. Kazanie wygłosił o. Dariusz Paszyński CSsR- Prowincjał Redemptorystów, w którym po krótce opowiedział o działalności redemptorystów od momentu przybycia aż po dzień dzisiejszy. W Mszy Świętej licznie uczestniczyli parafianie i goście, a chór parafialny zadbał o piękną oprawę muzyczną. Po skończonej Eucharystii wraz z parafianami i gośćmi wspólnie zjedliśmy obiad, w trakcie którego mogliśmy z nimi porozmawiać. Popołudniu wyruszyliśmy w drogę powrotną do Krakowa.

Podsumowując, tegoroczną terezjankę spędziliśmy aktywnie i radośnie, uczestnicząc w inicjatywie apostolskiej, jaką była pielgrzymka oraz okrągły jubileusz w Głogowie . Cieszymy się, że mogliśmy tam być.

Piotr Malesa CSsR

Nowy rok akademicki rozpoczęty

W dniu 1 października 2024 roku odbyła się uroczysta inauguracja roku akademickiego 2024/2025. Wydarzenie rozpoczęło się o godzinie 9:30 Mszą świętą w kościele pw. Nawrócenia św. Pawła. Eucharystii przewodniczył opat cystersów z Jędrzejowa. Zgromadzeni studenci, wykładowcy oraz pracownicy naukowi mieli okazję wspólnie modlić się o pomyślny rok akademicki.

Po zakończeniu mszy świętej udaliśmy się do auli ITKM, gdzie o godzinie 11:00 rozpoczęła się oficjalna część inauguracji. Ceremonia rozpoczęła się od odśpiewania hymnu akademickiego „Gaude Mater Polonia”, który tradycyjnie towarzyszy tego typu uroczystościom. Następnie głos zabrał dyrektor ITKM, ks. dr Szczepan Szpoton CM, który w swoim przemówieniu wyraził nadzieję na owocny rok pełen wyzwań i sukcesów naukowych.

Kolejnym prelegentem był ks. Wizytator Polskiej Prowincji Zgromadzenia Księży Misjonarzy, ks. dr Paweł Holc CM, który podkreślił znaczenie wspólnoty akademickiej oraz rolę nauki w kształtowaniu wartości chrześcijańskich. Swoje słowa skierował także dziekan WT UJP II.

Szczególnym punktem programu był wykład inauguracyjny, który wygłosił ks. dr Wojciech Paluchowski CM. Jego temat dotyczył refleksji nad myślą filozoficzną Józefa Tischnera i Maxa Schelera, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień etycznych oraz antropologii filozoficznej.

Ostatnim punktem tego wydarzenia było szkolenie z zakresu „ustawy Kamika”, które miało na celu zapoznanie uczestników z aktualnymi zmianami prawnymi w systemie szkolnictwa wyższego i nie tylko.

Cała uroczystość przebiegła w atmosferze podniosłości, ale również radości z nowego początku, a organizatorzy zadbali o to, aby każdy z uczestników poczuł się częścią akademickiej wspólnoty.

Krystian Grabowski CSsR

Świadek Słowa i miłości

W sobotę, 29 września 2024 roku, w naszym krakowskim Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy odbyły się święcenia diakonatu br. Łukasza Malinowskiego – alumna Wyższego Seminarium Redemptorystów.
Dzień ten rozpoczął się uroczystą jutrznią pod przewodnictwem Ojca Prowincjała Dariusza Paszyńskiego. W trakcie porannej modlitwy, kandydat do święceń złożył wyznanie wiary oraz otrzymał księgi Liturgii Godzin, aby od teraz, już każdego dnia, włączać się w tę piękną modlitwę Kościoła.

Eucharystii o godz. 12:00 w kościele przewodniczył ksiądz biskup pomocniczy archidiecezji krakowskiej Robert Chrząszcz. Wygłosił on homilię, podczas której nawiązywał do Dziejów Apostolskich i historii siedmiu pierwszych diakonów. Wskazywał, że to Duch Święty sam wybiera człowieka i powierza mu misję dla pożytku wspólnoty Kościoła. Podkreślał rolę diakona w czasie Liturgii, wyjaśnił wypowiadane przez niego słowa (nieliczne, choć znaczące), a także zachęcił do prowadzenie dzieł miłosierdzia, aby zaradzać potrzebom napotykanych ludzi. Wskazał również na osiem błogosławieństw, które powinny stanowić swoiste DNA diakona. Życzymy naszemu Ojcu Diakonowi, aby w swojej codzienności upodabniał się do Chrystusa Sługi Pańskiego, a jego posługa przynosiła owoce w życiu wspólnoty.

Patryk Gut CSsR

Czystość, Ubóstwo, Posłuszeństwo

Sierpień to wyjątkowy czas dla kleryków. Nie tylko z racji praktyk wakacyjnych czy chwil spędzanych w naszych rodzinnych domach. Właśnie w sierpniu po raz kolejny klękamy przed Bogiem i ślubujemy życie radami ewangelicznymi. Niektórzy czynią to pierwszy raz, inni ponawiają a jeszcze inni czynią to na wieki. Nie można przeżyć tego czasu jednak z doskoku.

Nasze przygotowanie rozpoczęliśmy od dnia skupienia. Poprowadził go dla nas o. Wacław Zyskowski CSsR. Nasz przewodnik duchowy skupił naszą uwagę na trzech ślubach zakonnych. Podkreślił, że to nie gotowa recepta na doskonałość. Śluby zakonne to suplement, który wzmacnia nas, pozwala powstawać
z upadków. Dzięki ślubom mamy zadawać sobie pytania by dążyć do świętości.  Co takiego dają nam śluby? Jednym z aspektów ślubów zakonnych według o. Wacława jest uwolnienie się od podejścia: „posiadam dla bezpieczeństwa”.

  • Ślub czystości  uczy nas patrzeć na piękno i nie mieć pragnienia posiadania go. Mamy zachwycać się pięknem, ale nie możemy rościć sobie prawa do posiadania go.  Nieczystością natomiast jest pragnienie piękna i posiadania go.
  • Ślub ubóstwa uczy nas szukania bezpieczeństwa, fundamentu i stabilności w relacji
     z Chrystusem a nie w rzeczach materialnych. Nie szukać sobie furtek do własnej niezależności, robienia po swojemu.
  • Ślub posłuszeństwa uczy nas podejmowania odpowiedzialności za siebie. Posłuszeństwo to nie ślepe podążanie za rozkazami, to oddanie się Bogu. Mimo, że zarzuca się Kościołowi zaściankowość i zacofanie, to jednak ludzie tego świata bardzo często podążają bezmyślnie za trendami i mentalnością tego świata. – podkreślił nasz przewodnik duchowy.

Kolejnego dnia skupiliśmy się na przygotowaniu uroczystości ponowienia ślubów czasowych  oraz złożenia profesji wieczystej br. Łukasza. Do południa trwały liczne przygotowania. Po południu udaliśmy się do Lubaszowej. Tam wraz z innymi współbraćmi uczestniczyliśmy w rozpoczęciu kanonicznego Nowicjatu przez 3 naszych najmłodszych współbraci: Jana,  Marcina i Artura.

Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny jest pamiętnym dniem dla wielu redemptorystów. Wielu redemptorystów 15 sierpnia oddawało się Bogu w profesji zakonnej. Tego dnia dwóch współbraci złożyło swoje pierwsze śluby zakonne na Lubaszowskiej górce. 9 współbraci ponowiło śluby zakonne w klasztornej kaplicy a br. Łukasz złożył profesję wieczystą na Eucharystii sprawowanej przez o. Prowincjała Dariusza Paszyńskiego CSsR.

Na porannej modlitwie zostali ogłoszeni nowi formatorzy naszej seminaryjnej wspólnoty. Funkcję prefekta objął o. Wacław Zyskowski CSsR a funkcję rektora o. Marek Urban CSsR. Dziękujemy naszym poprzednim formatorom za ich wielki wkład w naszą formację: prefektowi o. Adamowi Kośli CSsR
i rektorowi o. Jackowi Zdrzałkowi CSsR

Połowa sierpnia to dla nas zawsze czas zatrzymania, wyciszenia i przygotowania się na kolejny krok ku całkowitemu oddaniu się Chrystusowi. Bardzo cieszymy się, że są kolejni gotowi oddawać swoje życie Bogu i drugiemu człowiekowi. Prosimy o modlitwę za wszystkich braci będących w formacji, by kolejny rok życia ślubami był  krokiem ku Chrystusowi, ku świętości.

br. Bartłomiej Laskowski