Nastał długo wyczekiwany dzień. Święcenia diakonatu czterech naszych najstarszych współbraci: Aleksandra Ćwika CSsR, Pawła Głodowicza CSsR, Tomasza Marcinka CSsR oraz Piotra Mazura CSsR.
Dzisiejsze uroczystości rozpoczęły się poranną modlitwą Kościoła – jutrznią, podczas której czterech kandydatów na diakonów uroczyście wyznało wiarę w obecności całej wspólnoty seminaryjnej wraz z formatorami. Na koniec pobłogosławione zostały również księgi liturgiczne (Liturgia Godzin), z których modlić się będą nowi diakoni.
W południe nastąpiła najważniejsza część dzisiejszych uroczystości – święcenia diakonatu, które odbyły się na placu sanktuaryjnym. Mszy świętej przewodniczył oraz słowo wygłosił J. E. ks. abp Henryk Nowacki, biskup emeryt, który po latach pracy w krajach skandynawskich powrócił do Polski.
Homilia, którą wygłosił do zebranego ludu, a w sposób szczególny do nowych diakonów, skoncentrowana była na roli i posłudze, jaką winien wykonywać w Kościele diakon. Nie brakowało również wielu pouczeń dotyczących częstej, wytrwałej, głębokiej i żarliwej modlitwy, która winna być nieodzownym elementem w życiu każdego diakona.
Arcybiskup skierował do nowo wyświęconych diakonów również wiele słuch otuchy, które mają umocnić ich na drodze powołania i służby. Mówił do nich: „przynależność do Kościoła niech będzie waszą największą chlubą, dumą i radością”, tłumacząc zarazem, że moc do tego czerpać będą z sakramentu święceń, którego udzielił im sam Chrystus przez biskupią posługę.
Dziękując Bogu za dar ich powołania oraz łaskę święceń diakonatu polecajmy naszych współbraci dobremu Bogu, prosząc dla nich o łaskę wytrwałości, gorliwej służby i radosnego kroczenia za Chrystusem Odkupicielem.
Norbert Żukliński CSsR
