Światło na oświecenie pogan

Każdy z nas, redemptorystów, jest przez swoje śluby zakonne w szczególny sposób poświęcony (konsekrowany) Bogu, dlatego dzień 2 lutego jest również naszym świętem. Tego dnia bowiem obchodzimy, ustanowiony w 1997 roku przez św. papieża Jana Pawła II, Dzień Życia Konsekrowanego.

W tym roku włączyliśmy się w diecezjalne obchody tego dnia, uczestnicząc w mszy świętej w kościele św. Apostołów Piotra i Pawła. Zgromadziła ona członków wielu zakonów, zgromadzeń zakonnych oraz innych form życia konsekrowanego, których nawet nie sposób tu wymienić. Mszy Świętej o godzinie 18:00 przewodniczył metropolita krakowski ks. abp Marek Jędraszewski. Część z nas jednak już wcześniej wyruszyła z domu aby włączyć się w śpiew scholii między zakonnej zorganizowanej przez siostry prezentki.

Ksiądz arcybiskup w czasie homilii wskazał na Syna Bożego, który został ofiarowany w świątyni, a którego wychwalał starzec Symeon. Szczególną uwagę zwrócił na Przybytek zbudowany przez Boga, a który wyraża się w słowach Acheiropoietos – nie ręką ludzką uczyniony. W świetle tego słowa przypomniał nam o trzech rzeczach, które nie zostały uczynione ręką ludzką, a którymi są: całun turyński, chusta z Oviedo oraz Tilma, na której swój wizerunek pozostawiła Matka Najświętsza w czasie objawienia w Guadalupe. Nawiązując do tych objawień Maryi, ksiądz arcybiskup powiedział, że była ona obecna pośród najbardziej pogardzanej w tamtym miejscu i czasie grupy społecznej, jednocześnie ukazując nam wzór naszego życia konsekrowanego. Na koniec złożył wszystkim zebranym osobom życia konsekrowanego gratulacje i wdzięczność za obraną drogę powołania, za wiarę i bardzo często cichą posługę Kościołowi. Po homilii natomiast wszyscy odnowiliśmy swoje śluby zakonne.

Była to pierwsza okazja, dzięki której jako seminarium redemptorystów mogliśmy uczestniczyć w diecezjalnych obchodach Dnia Życia Konsekrowanego w archidiecezji krakowskiej. Dziękujemy Bogu za możliwość spotkania z osobami konsekrowanymi z różnych zakonów i zgromadzeń zakonnych, za wspólne uwielbienie Boga w czasie Eucharystii, a nade wszystko, za naszą osobistą konsekrację.

Szymon Niziołek CSsR

fot. Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej

Dzień skupienia z Ikoną Miłości

W sobotę, 18 stycznia 2025 roku, we wspólnocie naszego Seminarium przeżywaliśmy dzień skupienia, który pod przewodnictwem o. Tomasza Jaworczaka CSsR – duszpasterza w naszej krakowskiej parafii – poświęciliśmy się tematowi symboliki, znaczenia i przesłania „Ikony Miłości”, czyli Ikony Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy.

O. Tomasz, wprowadzając nas do rozważań nad tajemnicą tej niezwykłej Ikony, podkreślił, że jest to dzieło powstałe z natchnienia Ducha Świętego, którego głównym źródłem jest Słowo Boże. Złoto, które wypełnia całą Ikonę, symbolizuje chwałę Ojca Niebieskiego – rzeczywistość pozaziemską, w której jest wieczne szczęście, do którego wszyscy jesteśmy powołani.

Maryja swoim niezwykłym wzrokiem obejmuje każdego człowieka i mocno pragnie pociągnąć go do swojego Syna, a przez Niego do Boga Ojca, co sugeruje Jej wyciągnięta dłoń, wskazująca na postać młodego Jezusa. Z kolei Chrystus trzyma dłoń swej Matki w kapłańskim geście nałożenia rąk, który jest używany przez szafarzy podczas każdego sakramentu. To niewątpliwie mówi o wielkiej Misji Jezusa Chrystusa na ziemi dla zbawienia świata… Umieszczone Archanioły trzymają narzędzia Męki Pańskiej, które przypominają, co Bóg przez swojego Wcielonego Syna dokonał z miłości swojej do każdego człowieka… A dokonał dzieła swego obfitego Odkupienia, dzięki któremu możemy wszyscy czerpać w życiu sakramentalnym.

Ojciec Tomasz, podczas konferencji, zwracał uwagę na niektóre aspekty teologicznego przesłania Ikony Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Stwierdził, że jest to przede wszystkim Ikona, opisująca jak wielką miłością obdarzył nas Ojciec – posłał swojego Syna w ludzkim ciele, narodzonego z Maryi Dziewicy, aby „swoim ubóstwem każdego człowieka ubogacić” (por. 2 Kor 8) i uczynić uczestnikiem swojej (pełnej złota) chwały…

Dziękujemy Ojcu Tomaszowi za ten wspólny czas skupienia, który poświęciliśmy Ikonie Miłości – szczególnie ważne dla nas, redemptorystów, ponieważ mamy być szczególnymi krzewicielami kultu tej Ikony. Dziękujemy również Ojcu Eugeniuszowi Karpielowi CSsR, który wręczył każdemu z nas Ikonę Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Oby służyła nam w codziennym realizowaniu swojego redemptorystowskiego powołania dla głoszenia zbawiennej miłości Najświętszego Odkupiciela do każdego z nas!

Patryk Czajkowski CSsR

Spędzić czas przy szopce

Czas Adwentu to okres przygotowania do Bożego Narodzenia. My jako seminarium zakończyliśmy go w bardzo konkretny sposób- poprzez dzień skupienia. Całą sobotę, 21 grudnia, przeżyliśmy w duchu modlitwy i medytacji. Choć dzień skupienia rozpoczęliśmy już w piątek wieczorem, od całonocnej adoracji Najświętszego Sakramentu.

Naszym duchowym przewodnikiem w tym dniu był o. Albert Kogut OFM, który głosił nam konferencje oraz przybliżał nas do nadchodzących świąt. Głównym tematem tego dnia skupienia było Boże Narodzenie, chociaż ojciec podszedł dosyć niekonwencjonalnie do tego tematu.W pierwszej części swoich konferencji skupił się na Adwencie, pytając nas o sens tego okresu oraz o to, czy potrafimy na coś oczekiwać. W drugiej konferencji mówił nam o postaci św. Franciszka i na jego pobożności Eucharystycznej, dając nam również wiele wskazówek jak ową pobożność rozwijać. Skupił się również na samym wydarzeniu szopki, którą w miejscowości Greccio stworzył św. Franciszek.

Sam dzień skupienia był dla nas nie tylko czasem słuchania konferencji, ale także modlitwy wspólnotowej i indywidualnej. Mam nadzieję, że dzięki niemu uda nam się jeszcze głębiej przeżyć tegoroczne Boże Narodzenie, bardziej zrozumieć miłość Boga do każdego człowieka, która w tym wydarzeniu się objawiła.

Stanisław Stańczyk CSsR

Anioły w Krakowie po raz drugi

15 grudnia 2024 roku przy sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Krakowie odbył się 2. „Misyjny Jarmark z Aniołami”. To wyjątkowe wydarzenie, które wpisało się w kalendarz przedświątecznych spotkań w Tuchowie, a teraz już w Krakowie.

Tegoroczny jarmark miał szczególny cel bowiem wszystkie zebrane fundusze zostały przekazane na budowę kościoła w Mińsku. Wydarzenie połączyło ducha świątecznej atmosfery z niesieniem realnej pomocy potrzebującym, co spotkało się z ogromnym entuzjazmem i zaangażowaniem uczestników.

Na stoisku można było nabyć ręcznie wykonane ozdoby świąteczne, szopki, stroiki, a także wyroby lokalnych rzemieślników. Nie zabrakło również smakołyków. Na odwiedzających czekały regionalne przysmaki, takie jak wyroby z dziczyzny oraz tradycyjny smalec, a dla łasuchów przygotowano szeroki wybór ciast i pierników. Gorąca herbata, była doskonałym sposobem na ogrzanie się w chłodny, grudniowy dzień. Przez cały dzień towarzyszył nam o. Wiktor Bochan CSsR, duszpasterz z Grodna na Białorusi, który pełnił również rolę kaznodziei.

Całe wydarzenie, oprócz niesienia radości i budowania wspólnoty, miało także głęboki sens misyjny. Dzięki hojności uczestników udało się zebrać kwotę ok. 8 600 złotych, która w całości zostanie przeznaczona na wsparcie budowy kościoła w Mińsku. Czekamy już na kolejny Misyjny Jarmark, jednocześnie licząc na jeszcze większe zainteresowanie i frekwencję w przyszłym roku.

Krystian Grabowski CSsR

Świętowanie w Toruniu

W piątek, 6.12.2024 r. wyjechaliśmy do Torunia, by dzień później uczestniczyć w obchodach 33 rocznicy założenia Radia Maryja. Tego samego dnia wieczorem uczestniczyliśmy w rubrykach na Arenie Toruń, gdzie miały się odbyć główne wydarzenia związane z rocznicą. Tego samego dnia bracia Stanisław Stańczyk CSsR i Krystian Grabowski CSsR wzięli udział w programie ‚Westerplatte Młodych’ emitowanym na antenie Telewizji Trwam oraz Radia Maryja, razem z chłopakami z „powołaniówki”. Mówili o nadziei powołania oraz opowiadali o misji naszego Zgromadzenia.

Następnego dnia ok. godz. 10:00 część z nas była już na miejscu. Bracia z redakcji „Rodziny Odkupiciela”, a także kilku innych pomagało rozprowadzać nasz seminaryjny kwartalnik wśród pielgrzymów przybyłych na obchody. Część z nas również miała posługi liturgiczne na nabożeństwie o godz. 12:00 oraz na Mszy Świętej o godz. 15:30. Mszy Świętej przewodniczył i kazanie wygłosił metropolita krakowski, Ks. Abp. Marek Jędraszewski. Podczas Eucharystii o. diakon Łukasz Malinowski CSsR śpiewem proklamował Ewangelię, co nadało Liturgii wyjątkowy, podniosły charakter. Poruszał kwestie związane z wolnością i prawdą, często powołując się na nauczanie św. Jana Pawła II. Oczywiście nie zabrakło także słynnej piosenki „Abyśmy byli jedno”, przy której serca kilku tysięcy osób, kołyszących się w rytm melodii, napełniły się radością i poczuciem wspólnoty.

Następnego dnia część z nas uczestniczyła we Mszy Świętej o godz. 9:30 w kościele pw. św. Józefa w Toruniu, natomiast część w Eucharystii o godz. 10:00 w Sanktuarium Gwiazdy Nowej Ewangelizacji. Po niej udaliśmy się na miejsce, gdzie został porwany bł. ks. Jerzy Popiełuszko. Następnie pojechaliśmy do muzeum poświęconego pamięci ks. Jerzego. Ostatnim wspólnym punktem w Toruniu był obiad, po którym wyruszyliśmy do Krakowa. Jeszcze będąc w Toruniu, ekipa podróżująca busem zatrzymała się przy budynku Radia Maryja, by pomodlić się w kaplicy.

Był to dla nas intensywny, ale piękny czas, w którym mogliśmy spędzić czas z ludźmi zaangażowanymi w „Katolicki Głos w Twoim Domu” oraz z modlącymi się za nas. Niewątpliwie wiele zebraliśmy ze sobą, tego duchowego. Jakże pięknie, gdy spotykamy się na wspólnym świętowaniu, nie tylko odświętnie.

Piotr Malesa CSsR

Bezpieczeństwo

W czwartek (28.11) w parafii przy naszym Seminarium odbyło się kolejne czuwanie z cyklu: „Błogosławieni czyli jacy?”. Tematem tego spotkania było bezpieczeństwo i poświęcone było pierwszemu błogosławieństwu: „błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie”. Gościem tego spotkania był o. Jacek Wolan SP, pijar.

W homilii Mszy Św. o. Jacek nawiązując do Ewangelii zadał obecnym pytanie: Czy w ogóle ludzie się jeszcze boją o swoje zbawienie, czy boimy się Boga? Mówił też, że tak jak nauczyciele przypominają uczniom o maturze i egzaminach nie po to, aby ich wystraszyć, ale po to, by ich zmotywować. Tak samo Chrystus nie opowiada tych historii o końcu świata po to, aby nas straszyć klęskami naturalnymi, żywiołami czy wojnami, ale po to, aby nas zmotywować i zachęcić do pracy nad własnym zbawieniem.
Po Mszy Św. o. Jacek wygłosił konferencje, którą podzielił na dwie części. Na początku ogólnie powiedział o tym błogosławieństwie. Pokazał różnice między niektórymi Ewangeliami, a także zwrócił uwagę na to, że Pismo Święte częściej mówi o tym ubóstwie ekonomicznym. Chrystus w tym błogosławieństwie wskazuje na większą rzeczywistość niż tylko na ubóstwo materialne. „Jeśli jest jakaś uboga sfera we mnie, to to błogosławieństwo jest dla mnie”. Pod koniec pierwszej części zadał zgromadzonym pytanie: Z jakim ubóstwem przychodzisz na to spotkanie, czego Ci brakuje? „Nie po to aby zawstydzać, obrażać czy demaskować, ale tylko wtedy kiedy to sobie uświadomisz, będziesz odbiorcą tego błogosławieństwa”.

Drugą część o. Jacek poświęcił bezpieczeństwu. Powiedział, że Ewangelia zachęca nas do rozpoznawania prawdy w naszych sercach, aby zobaczyć w czym upatrujemy bezpieczeństwo w naszym życiu. „Ubóstwo w Duchu” łączy się z poczuciem bezpieczeństwa. Ktoś kto jest ubogi nie ma pełnego poczucia bezpieczeństwa. Może jest to czas aby zobaczyć że czegoś mi brakuje, po to aby prosić Boga o pomoc. O. Jacek odwoływał się również do swojej profesji zakonnej, w której czuje że nic mu nie brakuje. Jak sam to określił, jest to dziwne poczucie bezpieczeństwa: „Mam dach nad głową, mam co zjeść, mam pole do działania”. Z drugiej strony ojciec Jacek ma poczucie tego, że to nic nie zależy do niego, dlatego jest to dziwne poczucie bezpieczeństwa. Nie chodzi tylko o demonstracje ubóstwa, ale o wolność w Bogu, o świętą obojętność. Podzielił się także swoim doświadczeniem związanym z wojną na Ukrainie. „Brak poczucia bezpieczeństwa podczas tej wizyty zrodził we mnie jeszcze większe poczucie że nic ode mnie nie zależy, że wszystko zależy od Boga. I tak naprawdę to jest nasze ubóstwo, to jest nasza nagość” – zakończył konferencję o. Jacek.

Czuwanie zakończyliśmy adoracji Najświętszego Sakramentu. Podczas modlitwy mogliśmy oddać Chrystusowi wszystkie nasze miejsca, które są jeszcze ubogie, aby On je przemieniał i uświęcał.

Kacper Grabowski CSsR

Dzień z Janem Chrzcicielem

W sobotę, 23 listopada, w naszym seminarium odbył się dzień skupienia, który poprowadził o. Stanisław Paprocki, socjusz prefekta. Głównym tematem dnia była postać św. Jana Chrzciciela.

Dzień rozpoczął się wspólną jutrznią, na której o. Stanisław wprowadził nas w tematykę dnia. W swoich konferencjach ukazywał Jana Chrzciciela jako proroka, który całym swoim życiem wskazywał na Chrystusa. Podkreślił jego rolę jako „głosu wołającego na pustyni”, przygotowującego lud na przyjście Zbawiciela.

Tego dnia mieliśmy okazję, rozważać Słowo Boże metodą skrutacji – dla niektorych nowej, dla niektórych już znanej. Nie zabrakło również czasu na osobistą modlitwę. Była to okazja do głębszej refleksji nad treściami poruszonymi podczas konferencji oraz do duchowego wyciszenia. Dzień zakończyliśmy I nieszporami z Uroczystości Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata.

Dzięki głębokim i przemyślanym refleksjom o. Stanisława, dzień skupienia okazał się cennym czasem odnowy duchowej i formacyjnej. Postać św. Jana Chrzciciela, jego odwaga i pokora, stały się dla nas źródłem inspiracji na drodze kapłańskiej i zakonnej.

Krystian Grabowski CSsR

Marszu ku wolności!

W sobotę wieczorem, w pełnym składzie, z ojcem Wacławem wyruszyliśmy w podróż do Warszawy. Dotarliśmy na miejsce późno w nocy. W niedzielę odbyła się niedziela powołaniowa, w trakcie której, pod koniec Eucharystii, dziękowaliśmy wszystkim obecnym za ich modlitwę i wsparcie. Czas spędzony tam był bardzo owocny, ponieważ mieliśmy okazję poznać nowych ludzi i porozmawiać z nimi. Dodatkowo rozprowadzaliśmy nasz biuletyn, „Rodzina Odkupiciela”, który pozwala osobom bliżej poznać naszą wspólnotę oraz śledzić nasze działania.

Po południu część z nas udała się do centrum, by lepiej poznać Warszawę. W mieście zauważyć można było przygotowania do nadchodzącego Dnia Niepodległości. Natomiast dwóch braci pojechało z ojcem Markiem Kotyńskim CSsR do Mińska Mazowieckiego na film „Dla pokoju”. Po projekcji odbyła się krótka dyskusja na temat filmu.

Kolejny dzień zaczęliśmy od jutrzni ze wspomnienia św. Marcina z Tours, patrona dnia. Głównym celem naszej wizyty w Warszawie był udział w Marszu Niepodległości, dlatego po obiedzie wyruszyliśmy pod Pałac Kultury i Nauki. Był to piękny czas, w którym razem z tysiącami innych ludzi świętowaliśmy Dzień Niepodległości. Śpiewaliśmy pieśni patriotyczne, modliliśmy się za naszą Ojczyznę i poległych bohaterów walczących o jej wolność. Marsz zakończył się pod Stadionem Narodowym. Cieszymy się, że mogliśmy spędzić ten ważny dzień w takim gronie.

Karol Rzeźnik CSsR

Czy chrześcijaństwo w Europie ma przyszłość?

Już po raz jedenasty odbyło się coroczne sympozjum naukowe organizowane przez wydawnictwo Homo Dei, we współpracy z Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów, połączone z wręczeniem nagród Pro Redemptione, jako dowód uznania za szczególny wkład w rozwój duchowy poprzez działania naukowe i duszpasterskie. Sympozjum to jest organizowane w rocznicę powstania Zgromadzenia Redemptorystów, co miało miejsce 9 listopada 1732 roku, a także w rocznicę powstania kwartalnika Homo Dei (1932) oraz wydawnictwa Homo Dei (1993).

W tym roku głównym tematem, który przyświecał prelegentom, była „Przyszłość chrześcijaństwa w Europie”. Rozpoczęliśmy od przemówienia oraz powitania zgromadzonych przez o. Marka Urbana CSsR, rektora Seminarium, następnie zaś zabrał głos ks. Robert Woźniak, profesor UPJP2, który przedstawił wykład „Wiosna, popołudnie czy koniec? O trzech metaforach historycznego przeznaczenia chrześcijaństwa w duszpasterskim kontekście.” Przybliżył nam myśl trzech filozofów katolickich: Tomáša Halika, Chantal Delsol oraz Jana Pawła II, z których każdy miał odmienną wizję współczesnego chrześcijaństwa.

Drugim prelegentem był ks. Piotr Łabuda, wykładowca na UPJP2 oraz w seminarium Tarnowie, biblista. Wygłosił on prelekcję nt. „„Słowo Twe, Panie, trwa na wieki, niezmienne jak niebiosa” (Ps 119,89). Miejsce Biblii we współczesnym Kościele”. Zwrócił nam on szczególną uwagę na to by powracać do tego, by Pismo Święte było zawsze obecne w naszym życiu i przepowiadaniu, a także, na szczególnym miejscu religijności Maryjnej, która powinna być w centrum naszej duchowości.
Kolejny wykład miał tytuł „Współczesne wyzwania teologii moralnej”, a wygłosił go dla nas ks. Szczepan Szpoton CM, rektor Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy, w którym na co dzień studiujemy. Zwrócił uwagę na najważniejsze problemy, z którymi obecnie mierzy się Kościół, chociażby problem uchodźców, czy problem niskiego wskaźnika przyrostu naturalnego, który od lat jest ujemny nie tylko w Polsce, ale w wielu krajach Europy.

Zaplanowany był również czwarty wykład, niestety prelegent nie był w stanie dotrzeć na sympozjum, co pozwoliło na wydłużony czas dyskusji i zadawania pytań, który był niezwykle dynamiczny. Wielu zgromadzonych na sali profesorów i kleryków dzieliło się swoimi spostrzeżeniami, a prelegenci obszernie odpowiadali na wszelkie wątpliwości.

Po zakończeniu tej części, zebrani zostali zaproszeni na przerwę, po niej zaś zostały wręczone nagrody Pro Redemptione. W tym roku zostały one przyznane następującym kapłanom:

Za długoletnią współpracę z Wydawnictwem i Kwartalnikiem Homo Dei – ks. prof. Robert Skrzypczak
W uznaniu za pracę formacyjną kapłanów i osób konsekrowanych – o. dr. Konrad Małys OSB
W uznaniu za tworzenie form ewangelizacyjnych młodzieży – br. Szymon Janowski OFMCap
Dla młodych kapłanów, którzy działalnością pisarską przyczyniają się do rozwoju myśli teologicznej – ks. dr. Piotr Jutkiewicz
W uznaniu za dorobek naukowy i świadectwo życia – ks. prof. Jerzy Szymik

Na koniec głos zabrał o. Sylwester Cabała, radny Prowincji Warszawskiej Redemptorystów, który w imieniu ojca Prowincjała pogratulował laureatom nagrody oraz podziękował za liczne uczestnictwo wszystkim zgromadzonym. Po tym przemówieniu, udaliśmy się na uroczysty obiad w naszym refektarzu.

Szymon Niziołek CSsR

Zasłuchani w Mozarta

W dniu 5 listopada 2024 roku nasze seminarium wzięło udział w niecodziennym wydarzeniu. Wraz z ojcem rektorem, Markiem Urbanem CSsR, oraz oczywiście o. Wacławem Zyskowskim CSsR, naszm prefektem, wybraliśmy się do filharmonii. Naszym celem był koncert „Mozart – Requiem d-moll KV 626”, który miał miejsce w przeddzień 85 rocznicy tragicznych wydarzeń Sonderaktion Krakau , tj. dniu, kiedy aresztowani byli, a w konsekwencji zesłani do obozu koncentracyjnego, profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego i Akademii Górniczej. Koncert otworzył krótkim słowem pan prof. dr hab. Piotr Jedynak, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Sam koncert wykonywany był przez trzy sekcje artystów: chór, instrumenty oraz czterech solistów. Połączenie to dało niezwykły efekt, artyści, wykonując mszę napisaną przez Mozarta, zrobili to w zapierający dech w piersiach sposób. Soliści dali w śpiewie całych siebie, a poprzez wszelkiego rodzaju artykulacje wzbudzili wiele emocji w słuchaczach. Chór poprzez nieustanną zmianę dynamiki doskonale oddawał charakter śpiewanych przez siebie partii, odróżniając wyraźnie poszczególne części mszy. Oczywiście wszystko opierało się na instrumentach, których bogactwo, od smyczkowych przez dęte, było bardzo pokaźne. Dyrygentem, odpowiedzialnym za całą aranżację był Adam Banaszak. Na wszystkich nas koncert ten zrobił wielkie wrażenie i wielu z nas zostawiał on ze sporym niedosytem, ponieważ mógłby być jeszcze trochę dłuższy.

Stanisław Stańczyk CSsR

Seminarium Redemptorystów

Seminarium Redemptorystów

Światło na oświecenie pogan

Dzień skupienia z Ikoną Miłości

Spędzić czas przy szopce

Anioły w Krakowie po raz drugi

Świętowanie w Toruniu

Bezpieczeństwo

Dzień z Janem Chrzcicielem

Marszu ku wolności!

Czy chrześcijaństwo w Europie ma przyszłość?

Zasłuchani w Mozarta