Marszu ku wolności!

W sobotę wieczorem, w pełnym składzie, z ojcem Wacławem wyruszyliśmy w podróż do Warszawy. Dotarliśmy na miejsce późno w nocy. W niedzielę odbyła się niedziela powołaniowa, w trakcie której, pod koniec Eucharystii, dziękowaliśmy wszystkim obecnym za ich modlitwę i wsparcie. Czas spędzony tam był bardzo owocny, ponieważ mieliśmy okazję poznać nowych ludzi i porozmawiać z nimi. Dodatkowo rozprowadzaliśmy nasz biuletyn, „Rodzina Odkupiciela”, który pozwala osobom bliżej poznać naszą wspólnotę oraz śledzić nasze działania.

Po południu część z nas udała się do centrum, by lepiej poznać Warszawę. W mieście zauważyć można było przygotowania do nadchodzącego Dnia Niepodległości. Natomiast dwóch braci pojechało z ojcem Markiem Kotyńskim CSsR do Mińska Mazowieckiego na film „Dla pokoju”. Po projekcji odbyła się krótka dyskusja na temat filmu.

Kolejny dzień zaczęliśmy od jutrzni ze wspomnienia św. Marcina z Tours, patrona dnia. Głównym celem naszej wizyty w Warszawie był udział w Marszu Niepodległości, dlatego po obiedzie wyruszyliśmy pod Pałac Kultury i Nauki. Był to piękny czas, w którym razem z tysiącami innych ludzi świętowaliśmy Dzień Niepodległości. Śpiewaliśmy pieśni patriotyczne, modliliśmy się za naszą Ojczyznę i poległych bohaterów walczących o jej wolność. Marsz zakończył się pod Stadionem Narodowym. Cieszymy się, że mogliśmy spędzić ten ważny dzień w takim gronie.

Karol Rzeźnik CSsR

Przyjdź i zobacz!

W dniach od 8 do 10 października 2024 r. odbyły się w naszym seminarium dni otwartych drzwi. Wraz z kilkunastoma młodymi uczestnikami rekolekcji mogliśmy spędzić kilka dni na modlitwie i rekreacji.

Dni otwartych drzwi rozpoczęły się w piątek Mszą Świętą pod przewodnictwem o. Wacława Zyskowskiego CSsR, prefekta naszego Seminarium. Dzień skończyliśmy zaś Adoracją Najświętszego Sakramentu oraz Kompletą, wieczorną modlitwą Ludu Bożego. Drugi dzień, sobota, był dniem szczególnym. Była to bowiem 292. rocznica założenia Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela. Pierwszym punktem dnia była uroczysta Msza Święta, podczas której dziękowaliśmy Bogu za lata istnienia Redemptorystów. Również za dzieła, które Redemptoryści czynią, oraz prosiliśmy Boga o nowe, liczne i święte powołania do naszego Zgromadzenia.

Po konferencji którą wygłosił o. Wacław, prefekt Seminarium, w której opowiedział uczestnikom o sensie życia ewangelizatorów i o konieczności ewangelizacji, uczestnicy wyruszyli na wycieczkę do Wawelu. Po całym dniu wrażeń, spotkań i rozmów znowu zebraliśmy się w kaplicy, a by tym razem wspólnie odśpiewać Nieszpory.

Co było dalej po kolacji, albo 3 dnia?
Nie jestem w stanie na to pytanie odpowiedzieć… Po kolacji, około godziny 20:00 wsiedliśmy do busa i pojechaliśmy do Warszawy. Natomiast o tym będziecie mogli przeczytać w następnej relacji.

Kacper Grabowski CSsR

Czy chrześcijaństwo w Europie ma przyszłość?

Już po raz jedenasty odbyło się coroczne sympozjum naukowe organizowane przez wydawnictwo Homo Dei, we współpracy z Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów, połączone z wręczeniem nagród Pro Redemptione, jako dowód uznania za szczególny wkład w rozwój duchowy poprzez działania naukowe i duszpasterskie. Sympozjum to jest organizowane w rocznicę powstania Zgromadzenia Redemptorystów, co miało miejsce 9 listopada 1732 roku, a także w rocznicę powstania kwartalnika Homo Dei (1932) oraz wydawnictwa Homo Dei (1993).

W tym roku głównym tematem, który przyświecał prelegentom, była „Przyszłość chrześcijaństwa w Europie”. Rozpoczęliśmy od przemówienia oraz powitania zgromadzonych przez o. Marka Urbana CSsR, rektora Seminarium, następnie zaś zabrał głos ks. Robert Woźniak, profesor UPJP2, który przedstawił wykład „Wiosna, popołudnie czy koniec? O trzech metaforach historycznego przeznaczenia chrześcijaństwa w duszpasterskim kontekście.” Przybliżył nam myśl trzech filozofów katolickich: Tomáša Halika, Chantal Delsol oraz Jana Pawła II, z których każdy miał odmienną wizję współczesnego chrześcijaństwa.

Drugim prelegentem był ks. Piotr Łabuda, wykładowca na UPJP2 oraz w seminarium Tarnowie, biblista. Wygłosił on prelekcję nt. „„Słowo Twe, Panie, trwa na wieki, niezmienne jak niebiosa” (Ps 119,89). Miejsce Biblii we współczesnym Kościele”. Zwrócił nam on szczególną uwagę na to by powracać do tego, by Pismo Święte było zawsze obecne w naszym życiu i przepowiadaniu, a także, na szczególnym miejscu religijności Maryjnej, która powinna być w centrum naszej duchowości.
Kolejny wykład miał tytuł „Współczesne wyzwania teologii moralnej”, a wygłosił go dla nas ks. Szczepan Szpoton CM, rektor Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy, w którym na co dzień studiujemy. Zwrócił uwagę na najważniejsze problemy, z którymi obecnie mierzy się Kościół, chociażby problem uchodźców, czy problem niskiego wskaźnika przyrostu naturalnego, który od lat jest ujemny nie tylko w Polsce, ale w wielu krajach Europy.

Zaplanowany był również czwarty wykład, niestety prelegent nie był w stanie dotrzeć na sympozjum, co pozwoliło na wydłużony czas dyskusji i zadawania pytań, który był niezwykle dynamiczny. Wielu zgromadzonych na sali profesorów i kleryków dzieliło się swoimi spostrzeżeniami, a prelegenci obszernie odpowiadali na wszelkie wątpliwości.

Po zakończeniu tej części, zebrani zostali zaproszeni na przerwę, po niej zaś zostały wręczone nagrody Pro Redemptione. W tym roku zostały one przyznane następującym kapłanom:

  1. Za długoletnią współpracę z Wydawnictwem i Kwartalnikiem Homo Dei – ks. prof. Robert Skrzypczak
  2. W uznaniu za pracę formacyjną kapłanów i osób konsekrowanych – o. dr. Konrad Małys OSB
  3. W uznaniu za tworzenie form ewangelizacyjnych młodzieży – br. Szymon Janowski OFMCap
  4. Dla młodych kapłanów, którzy działalnością pisarską przyczyniają się do rozwoju myśli teologicznej – ks. dr. Piotr Jutkiewicz
  5. W uznaniu za dorobek naukowy i świadectwo życia – ks. prof. Jerzy Szymik


Na koniec głos zabrał o. Sylwester Cabała, radny Prowincji Warszawskiej Redemptorystów, który w imieniu ojca Prowincjała pogratulował laureatom nagrody oraz podziękował za liczne uczestnictwo wszystkim zgromadzonym. Po tym przemówieniu, udaliśmy się na uroczysty obiad w naszym refektarzu.

Szymon Niziołek CSsR

Zasłuchani w Mozarta

W dniu 5 listopada 2024 roku nasze seminarium wzięło udział w niecodziennym wydarzeniu. Wraz z ojcem rektorem, Markiem Urbanem CSsR, oraz oczywiście o. Wacławem Zyskowskim CSsR, naszm prefektem, wybraliśmy się do filharmonii. Naszym celem był koncert „Mozart – Requiem d-moll KV 626”, który miał miejsce w przeddzień 85 rocznicy tragicznych wydarzeń Sonderaktion Krakau , tj. dniu, kiedy aresztowani byli, a w konsekwencji zesłani do obozu koncentracyjnego, profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego i Akademii Górniczej. Koncert otworzył krótkim słowem pan prof. dr hab. Piotr Jedynak, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Sam koncert wykonywany był przez trzy sekcje artystów: chór, instrumenty oraz czterech solistów. Połączenie to dało niezwykły efekt, artyści, wykonując mszę napisaną przez Mozarta, zrobili to w zapierający dech w piersiach sposób. Soliści dali w śpiewie całych siebie, a poprzez wszelkiego rodzaju artykulacje wzbudzili wiele emocji w słuchaczach. Chór poprzez nieustanną zmianę dynamiki doskonale oddawał charakter śpiewanych przez siebie partii, odróżniając wyraźnie poszczególne części mszy. Oczywiście wszystko opierało się na instrumentach, których bogactwo, od smyczkowych przez dęte, było bardzo pokaźne. Dyrygentem, odpowiedzialnym za całą aranżację był Adam Banaszak. Na wszystkich nas koncert ten zrobił wielkie wrażenie i wielu z nas zostawiał on ze sporym niedosytem, ponieważ mógłby być jeszcze trochę dłuższy.

Stanisław Stańczyk CSsR

Pod prąd!…

     W liturgiczną uroczystość św. Jana Pawła II, papieża – 22 października 2024 roku – na krakowskim Podgórzu w Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy odbyło się pierwsze czuwanie z cyklu 9-ciu comiesięcznych spotkań pod hasłem „Błogosławieni, czyli jacy?”.

    To inauguracyjne spotkanie, zatytułowane: „Pod prąd”, rozpoczęliśmy uroczystą Mszą Świętą, celebrowaną przez o. dra Macieja Sadowskiego CSsR, historyka Kościoła. Przewodniczący liturgii w homilii podzielił się refleksją nad życiem i działalnością wielkiego naszego Rodaka – Karola Wojtyły z Krakowa, który całe swoje powołanie oddał w Opiekę Najświętszej Maryi. Zaznaczył też, że patron dnia jako student i robotnik podczas okupacji niemieckiej, w drodze do domu wstępował na osobistą modlitwę i Eucharystię do naszego kościoła. Ojciec kaznodzieja, na zakończenie kazania, odśpiewał i zagrał na gitarze pieśń ku czci Matki Bożej, aby w ten sposób wyrazić naszą wspólną  chrześcijańską nadzieję w duchu „Totus Tuus, Maria!” papieża Polaka.

   Po spotkaniu z Panem w Eucharystii, odsłuchaliśmy konferencji, wygłoszonej przez o. prof. Edmunda Kowalskiego CSsR, moralisty, na temat pierwszego błogosławieństwa ze słynnego Kazania Jezusa na Górze: „Błogosławieni ubodzy”. Ojciec Profesor zaznaczył, że każdemu z nas grozi niebezpieczeństwo bezpieczeństwa, na skutek nieuporządkowanych wartości. Przywołując ewangeliczną przypowieść o bogaczu (zob. Łk 12, 13-21), zaznaczył, że jeżeli Bóg nie będzie naszym bogactwem w życiu, nigdy nie osiągniemy szczęścia i spełnienia. Dlatego musimy uważać, aby nie stać się jak ten zamożny człowiek z przypowieści, który przecenił dobra materialne.

     Pierwsze, październikowe czuwanie, zorganizowane przez parafialne duszpasterstwo młodzieży z pomocą naszego Seminarium, zakończyliśmy adoracją Najświętszego Sakramentu, prowadzoną przez o. dka Łukasza Malinowskiego CSsR, ubogaconą śpiewem scholki pod przewodnictwem Barbary i  Przemysława. Spotkanie „Pod prąd”, zwieńczone błogosławieństwem Chrystusa z pewnością – tak ufam – umocniło nas wszystkich na drogach naszego codziennego życia i pobudziło do wierniejszego kroczenia za Panem, który jest Jedynym bogactwem naszych serc…

Patryk Czajkowski CSsR

Nasza Terezjanka

W piątek popołudniu wyjechaliśmy do Wrocławia, skąd następnego dnia o 6 rano spod katedry wrocławskiej wyruszyliśmy do Trzebnicy, do grobu Św. Jadwigi Śląskiej. W naszej grupie “Redemptor”, prowadzonej przez duszpasterza akademickiego o. Pawła Zyskowskiego CSsR, byli również pielgrzymi z innych parafii we Wrocławiu, a nawet z innych państw – z Ukrainy i Kamerunu. Razem z nami pielgrzymowały także siostry służebniczki śląskie. Po drodze śpiewaliśmy, modliliśmy się, wysłuchaliśmy konferencji ojca prefekta Wacława Zyskowskiego CSsR odnośnie nadchodzącego roku jubileuszowego oraz o nadziei chrześcijańskiej, a także zawiązywaliśmy wspólnotę. O godzinie 16.30 uczestniczyliśmy w Eucharystii pod przewodnictwem abpa Tadeusza Wojdy, przewodniczącego KEP.

Po skończonej Mszy Świętej wyjechaliśmy do Głogowa, aby następnego dnia uczestniczyć w obchodach jubileuszu stulecia przybycia redemptorystów do Głogowa. Wzięliśmy udział w uroczystej Eucharystii o godzinie 12.30, sprawowanej pod przewodnictwem biskupa ordynariusza diecezji zielonogórsko-gorzowskiej Tadeusza Lityńskiego. Kazanie wygłosił o. Dariusz Paszyński CSsR- Prowincjał Redemptorystów, w którym po krótce opowiedział o działalności redemptorystów od momentu przybycia aż po dzień dzisiejszy. W Mszy Świętej licznie uczestniczyli parafianie i goście, a chór parafialny zadbał o piękną oprawę muzyczną. Po skończonej Eucharystii wraz z parafianami i gośćmi wspólnie zjedliśmy obiad, w trakcie którego mogliśmy z nimi porozmawiać. Popołudniu wyruszyliśmy w drogę powrotną do Krakowa.

Podsumowując, tegoroczną terezjankę spędziliśmy aktywnie i radośnie, uczestnicząc w inicjatywie apostolskiej, jaką była pielgrzymka oraz okrągły jubileusz w Głogowie . Cieszymy się, że mogliśmy tam być.

Piotr Malesa CSsR

Nowy rok akademicki rozpoczęty

W dniu 1 października 2024 roku odbyła się uroczysta inauguracja roku akademickiego 2024/2025. Wydarzenie rozpoczęło się o godzinie 9:30 Mszą świętą w kościele pw. Nawrócenia św. Pawła. Eucharystii przewodniczył opat cystersów z Jędrzejowa. Zgromadzeni studenci, wykładowcy oraz pracownicy naukowi mieli okazję wspólnie modlić się o pomyślny rok akademicki.

Po zakończeniu mszy świętej udaliśmy się do auli ITKM, gdzie o godzinie 11:00 rozpoczęła się oficjalna część inauguracji. Ceremonia rozpoczęła się od odśpiewania hymnu akademickiego „Gaude Mater Polonia”, który tradycyjnie towarzyszy tego typu uroczystościom. Następnie głos zabrał dyrektor ITKM, ks. dr Szczepan Szpoton CM, który w swoim przemówieniu wyraził nadzieję na owocny rok pełen wyzwań i sukcesów naukowych.

Kolejnym prelegentem był ks. Wizytator Polskiej Prowincji Zgromadzenia Księży Misjonarzy, ks. dr Paweł Holc CM, który podkreślił znaczenie wspólnoty akademickiej oraz rolę nauki w kształtowaniu wartości chrześcijańskich. Swoje słowa skierował także dziekan WT UJP II.

Szczególnym punktem programu był wykład inauguracyjny, który wygłosił ks. dr Wojciech Paluchowski CM. Jego temat dotyczył refleksji nad myślą filozoficzną Józefa Tischnera i Maxa Schelera, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień etycznych oraz antropologii filozoficznej.

Ostatnim punktem tego wydarzenia było szkolenie z zakresu „ustawy Kamika”, które miało na celu zapoznanie uczestników z aktualnymi zmianami prawnymi w systemie szkolnictwa wyższego i nie tylko.

Cała uroczystość przebiegła w atmosferze podniosłości, ale również radości z nowego początku, a organizatorzy zadbali o to, aby każdy z uczestników poczuł się częścią akademickiej wspólnoty.

Krystian Grabowski CSsR

U tronu Matki Bożej Kalwaryjskiej

Dnia 30.09.2024 odbyliśmy wraz z o. rektorem Markiem Urbanem CSsR tradycyjną pielgrzymkę wspólnoty akademickiej UPJP2 do Kalwarii Zebrzydowskiej.

Rozpoczęła się ona od konferencji naukowej ks. dra hab. Romana Mazura SDB pt. „Pielgrzymowanie biblijne – wymóg (Prawa) oraz pragnienie (człowieka)”. Przedstawił w niej źródła prawne i historyczne ruchu pielgrzymkowego w trzech największych religiach monoteistycznych: islamie, judaizmie i chrześcijaństwie. Wśród muzułmanów najważniejszą formą pielgrzymki jest wędrówka do Mekki, którą winien odbyć każdy wyznawca islamu. Istnieją ponadto inne formy pielgrzymowania, a każda z nich jest obwarowania szeregiem obrzędów i czynności, które należy wykonać by móc uznać ją za ważnie odbytą. W judaizmie mowa jest o trzech pielgrzymkach rocznie do Świątyni Pańskiej, które swoją genezę biorą w Pięcioksięgu Mojżesza, a które to miał odbywać każdy mężczyzna. Dla chrześcijan pielgrzymowanie zostało wyniesione do rangi zadania dla każdego z nas, ponieważ jesteśmy pielgrzymami na tej ziemi i podążamy ku Nowej Jerozolimie – czyli ku zbawieniu. Dlatego też wszelkie pielgrzymki, które odbywamy, są obrazem podążania po drogach zbawienia.

Po wykładzie wzięliśmy udział w Eucharystii, podczas której homilię wygłosił ks. dr Konrad Dyrda, rektor WSD w Przemyślu. Nawiązując w niej do czytań mszalnych, mówił o tym czym jest myśl. Zaznaczył, że myśli mogą być zarówno wielkie, jak i zupełnie prozaiczne, np. którym tramwajem dojadę do danego miejsca. Również wśród uczniów Jezusa powstała myśl, mianowicie kto z nich jest największy. Jezus zaś próbuje tę ich myśl naprowadzić na odpowiednie tory, i pokazuje jak powinien myśleć chrześcijanin na przykładzie dziecka. Podobnie, w pierwszym czytaniu widzieliśmy sytuację Hioba, który mimo ogromnego nieszczęścia, które go spotkało, nie odwraca swej myśli od Boga, jest w stanie przejść ponad tym wszystkim i uwielbiać Boga.

Po wspólnej Mszy Świętej, udaliśmy się na poczęstunek w czasie którego mogliśmy porozmawiać z innymi studentami, poznać nowych kleryków, którzy będą studiować z nami na Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy, a także powymieniać doświadczenia po wakacjach. Zakończeniem pielgrzymki była droga krzyżowa, która odbyła się na krużgankach bazyliki. W modlitwie towarzyszyły nam rozważania oparte o tekst drogi krzyżowej pod przewodnictwem papieża Franciszka, która odbyła się w Koloseum w Wielki Piątek tego roku.

Mamy nadzieję, że przez wstawiennictwo Matki Bożej, której powierzyliśmy ten najbliższy rok akademicki, będzie nam towarzyszyć światło Ducha Świętego na czas studiów. Prosimy również Was o modlitwę, abyśmy dobrze wykorzystali treści usłyszane na wykładach i potrafili je zastosować ku lepszemu przygotowaniu się do kapłaństwa i życia zakonnego.]

Szymon Niziołek CSsR

Świadek Słowa i miłości

W sobotę, 29 września 2024 roku, w naszym krakowskim Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy odbyły się święcenia diakonatu br. Łukasza Malinowskiego – alumna Wyższego Seminarium Redemptorystów.
Dzień ten rozpoczął się uroczystą jutrznią pod przewodnictwem Ojca Prowincjała Dariusza Paszyńskiego. W trakcie porannej modlitwy, kandydat do święceń złożył wyznanie wiary oraz otrzymał księgi Liturgii Godzin, aby od teraz, już każdego dnia, włączać się w tę piękną modlitwę Kościoła.

Eucharystii o godz. 12:00 w kościele przewodniczył ksiądz biskup pomocniczy archidiecezji krakowskiej Robert Chrząszcz. Wygłosił on homilię, podczas której nawiązywał do Dziejów Apostolskich i historii siedmiu pierwszych diakonów. Wskazywał, że to Duch Święty sam wybiera człowieka i powierza mu misję dla pożytku wspólnoty Kościoła. Podkreślał rolę diakona w czasie Liturgii, wyjaśnił wypowiadane przez niego słowa (nieliczne, choć znaczące), a także zachęcił do prowadzenie dzieł miłosierdzia, aby zaradzać potrzebom napotykanych ludzi. Wskazał również na osiem błogosławieństw, które powinny stanowić swoiste DNA diakona. Życzymy naszemu Ojcu Diakonowi, aby w swojej codzienności upodabniał się do Chrystusa Sługi Pańskiego, a jego posługa przynosiła owoce w życiu wspólnoty.

Patryk Gut CSsR

Moja chrześcijańska godność…

Od 23 wrzesńia do 27 września 2024 roku, przeżywaliśmy w naszej wspólnocie czas rekolekcji, któremu przewodniczył współbrat – o. Eugeniusz Karpiel, który od wielu lat zajmuje się tworzeniem kopii wizerunku Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Krakowie.

Z pewnością dla każdego z nas, tegoroczne rekolekcje przed rozpoczęciem kolejnego roku formacji, były w swoim rodzaju tajemnicze. Jednakże, po przeżyciu tych rekolekcji, można stwierdzić, że były one zwyczajną refleksją nad wartością chrześcijańskiego życia, w której to każdy miał okazję odpowiedzieć sobie, na ile ją w sobie ceni, realizując swoje redemptorystowskie powołanie w codzienności

Na pierwszej konferencji, o. Eugeniusz poruszył temat samotności, chcąc nas niejako uwrażliwić na nią, ponieważ – jak zaznaczył – jest ona czasem, jak i zarazem przestrzenią, sprzyjającą rozwojowi duchowemu. Zwrócił uwagę, że samotność może wzbudzić w nas tęsknotę do jakiegoś dobra, jak i do głębszego pragnienia miłości, co może sprawić, że staniemy się bardziej otwarci na Bożą łaskę i mocniej utwierdzimy się w gorliwym życiu dla Ewangelii. Ojciec prowadzący na kolejnym spotkaniu podkreślił, że najbardziej skutecznym środkiem do wyłącznego i nieustannego pełnienia Woli Bożej jest codzienne wzbudzanie świadomości w sobie o własnej godności jako chrześcijanina i dziecka Bożego. „To godność niesłychanie wielka – mówił – bo każdy chrześcijanin od chrztu świętego nie jest już tylko bytem cielesno-fizjologicznym czy psychologicznym, ale bytem przeznaczonym i naznaczonym Bożą pieczęcią, którą nikt nie jest w stanie usunąć, nawet Szatan”.

Tajemnica Maryi, jako naszej wielkiej Pomocy w życiu chrześcijańskim, również była rozważana podczas nauk rekolekcyjnych. O. Karpiel jako wielki czciciel Matki Najświętszej zachęcił nas, byśmy każdego dnia przyzywali Jej wstawiennictwa, bo Ona doskonale zna nasz los. Dzieląc się świadectwem swojego życia, wspomniał, że jego powołanie kapłańskie i zakonne w Zgromadzeniu Redemptorystów zrodziło się ze spotkania z Ikoną Matki Bożej Nieustającej Pomocy w młodym wieku. Ojciec Eugeniusz powiedział, że niewątpliwie od początku Maryja była Matką jego powołania, i że jest na pewno Matką każdego chrześcijańskiego powołania z Woli samego Chrystusa, który przecież zawołał do swego ucznia Jana, wisząc na krzyżu: Oto Matka Twoja.

Ostatnie konferencje naszych rekolekcji były poświęcone tematom związanym z walką duchową, którą każdy musi cały czas podejmować, chcąc iść drogą świętości według rad ewangelicznych. Ojciec prowadzący zaznaczył, żebyśmy nigdy nie zapomnieli, że naszym jedynym Ożywicielem w wierze jest Duch Święty, dlatego w trudnych chwilach naszej wiary trzeba Go od razu przyzywać. „Kiedy masz zimną wiarę, osłabioną duszę i jest ci po prostu ciężko w wierze – wzywaj Ducha Świętego, a On wzmocni twoje święte pragnienie i rozpali twoje serce na nowo!” Można powiedzieć, że nauką zamykającą czas tych rekolekcji był apel zapewniający, że każda modlitwa prośby – o dobra duchowe, o wzmocnienie wiary, pomoc w rachunku sumienia, dobrą spowiedź, czyste serce czy łaskę mądrości– jest zawsze skuteczna i owocna, ponieważ jest prośbą o wypełnienie się Woli samego Boga.

Bardzo serdecznie dziękujemy Ojcu Eugeniuszowi za ten wspólny czas modlitwy, skupienia oraz za świadectwo wiary. Jesteśmy wdzięczni Ojcu za praktyczne nauki, które na pewno przydadzą się nam w codzienności.

Patryk Czajkowski CSsR